Liefste dagboek,

Deze ochtend werd ik plots gewekt door een vreemd geluid. Het leek uit de winkel van mijn lieve oma en opa Fonkel te komen. Ik sprong dus zachtjes uit mijn bed en besloot stiekem te gaan kijken. Toen ik in de winkel kwam zag ik meteen dat er een overval was gepleegd. Alle snoeppotten waren omgestoten en er was mega veel snoep verdwenen. Ik twijfelde geen seconde en ging mijn opa wakker maken. Het was Mega Mindy tijd! Opa gaf me nog snel zijn nieuwste uitvinding mee. Het was een verrekijker waarmee ik van hoog in de lucht dieven kon opsporen. Ik was helemaal klaar om die dief te vatten, want als er iets is waar Mega Mindy niet tegen kan, dan zijn het wel snoepjesdieven.

Maaarrr wat er toen gebeurde was hoogst merkwaardig. Toen ik tussen de wolken aan het zweven was hoorde ik ineens een hard gesnik! Het leek van de wolkjes rond mij te komen. Raar, ik dacht dat wolken niet konden wenen. Ik wilde er het fijne van weten, dus vroeg ik de wolkjes wat er aan de hand was. En toen vertelden ze me dat...

Oei, commissaris Migrain roept me om koffie te zetten. De rest zal ik later moeten vertellen.

Kom jij mee op weekend om te ontdekken waarom de wolken verdrietig zijn of om die snoepjesdief te vatten (en de snoepjes lekker zelf op te eten)? Schrijf je dan meteen in!