De Dag van de Jeugdbeweging – Het Grote JNM-Vuurverhaal

Het was een koude Oktober toen Seppe voorstelde om “iets klein en gezellig” te doen voor de Dag van de Jeugdbeweging.
Simon knikte enthousiast — wat bij Simon meestal betekende dat het binnen tien minuten uit de hand zou lopen.
En zo ontstond het plan voor de JNM-potluck en kampvuuravond van 17 Oktober: een avond vol eten, vuur en vaag georganiseerde natuurbeleving.

Tegen 18u druppelden de eersten binnen: Jitse en Nina met een bak zelfgemaakte wraps (“met iets dat mogelijk tofu is”), Rennée met een gigantische pan chocomelk, en Bassie die beweerde dat hij het vuur “volledig had voorbereid” — wat in JNM-taal meestal betekent dat hij drie takken had verzameld.
Emma en Enna kwamen met een stapel spelletjes, maar niemand wist nog waar de pionnen waren. Flor en Florus hadden een gitaar en een ukelele bij, al konden ze maar twee akkoorden spelen.
Hannes, Ian en Ilias sleurden hout aan alsof ze een kampvuur voor een klein dorp gingen bouwen, en Arune zat ernaast met een zak marshmallows “voor de wetenschap”.

Sarah, Jana en Leone waren verantwoordelijk voor de potlucktafel, maar toen Lou en Jerko hun potten kwamen neerzetten, bleek dat de helft dessert was. “Dat is niet erg,” zei Jip, “dessert telt ook als energiebron.” Laura hadden ondertussen een kaars proberen aan te steken met een vergrootglas — binnen.

Rond die tijd verscheen Louise met een grote glimlach en de legendarische zin: “Ik heb een idee.”
Iedereen wist dat dat gevaarlijk was.
Maité en Rosalie probeerden haar nog te stoppen, maar Molly was al enthousiast aan het knikken.
“Een mini-vijver! Voor salamanders!” riep Louise.
“Hier?” vroeg Thor, terwijl hij zijn zaklamp rond liet schijnen over het grasveld.
“Tuurlijk,” zei Pieter. “Hoe moeilijk kan dat zijn?”

En zo begonnen Jotte, Rune, Linus en Sien te graven met wat ze konden vinden: een oude lepel, een tentstok, en een halve bordjesdoos.
Berit en Sander hielden het waterniveau in de gaten met een lege limonadefles, terwijl Nore en Selma enthousiast riepen dat ze “iets hadden zien bewegen!”
Willem dacht dat het een salamander was, maar Ymke beweerde dat het gewoon zijn schoenveter was.

Alexander en Manno stonden ondertussen bij het vuur, dat dankzij Seb eindelijk brandde — al was het onduidelijk of dat gepland was. Esmée en Chloé probeerden marshmallows te roosteren, maar Mirthe had de stokjes opgeofferd om het vuur aan te wakkeren.
Marieke en Zeke zongen luidkeels kampvuurliedjes waarvan niemand de tekst kende, maar dat maakte het alleen maar beter.

En ergens tussen het lachen, eten en zingen door werd die kleine, modderige kuil officieel tot “salamandervijver” uitgeroepen.
Niemand heeft er ooit een salamander in gezien, maar de legende leeft voort.
Sindsdien zegt men bij JNM dat alles wat je met enthousiasme begint, vanzelf natuur wordt.

Toen de avond stilaan afliep en de laatste vonken van het vuur de lucht in dwarrelden, zat iedereen — warm, vol en gelukkig — rond de gloed.
Linus keek rond en glimlachte.
“Zie je wel,” zei hij. “Wij zijn gewoon de beste jeugdbeweging.”
En daar knikte iedereen op — inclusief de mug die nog niet doorhad dat het november was.

planning:

Om 18u spreken we af aan het lokaal om alles klaar te zetten, zodat we rond 18u30 kunnen beginnen eten.

Wat meenemen:

• Eten en drinken voor de potluck (hartig en/of dessert)

• Spelletjes

• Barbertje

• Alles wat een gezellige kampvuuravond compleet maakt

Kom dus af, met eten, vuurgeest en goesting!
Want zoals altijd bij JNM: als we samenkomen, komt het sowieso goed.